Projektowo-zorientowane nauczanie zasad inżynierii oprogramowania

Abstrakt

Typowy model nauczania opiera się na wiedzy przekazywanej studentom na wykładach, ćwiczeniach/laboratoriach, oraz ewaluacji studentów w formie testów i egzaminu końcowego. W przypadku inżynierii oprogramowania taki model nauczania nie zawsze jest efektywny. Pomimo pomyślnego wyniku egzaminu, w doświadczeniu autorów, studenci często w niewystarczającym stopniu transferują informacje nabyte podczas zajęć w wiedzę roboczą pozwalającą im na wykorzystanie jej w praktyce programowania, a nawet w kolejnych kursach, w których należy zastosować zdobytą wiedzę w innym kontekście. Aby temu zaradzić, do programu zajęć często włącza się wykonanie także projektów programistycznych. Autorzy niniejszego artykułu są zdania, że aby uzyskać lepsze wyniki należy zwiększyć wagę projektów w dwóch aspektach. Po pierwsze, treści teoretyczne i formalne uczone w części wykładowej kursu powinny być ściśle powiązane z pracą projektową, zarówno tematycznie, jak i czasowo. Po drugie, zaliczenie końcowe powinno być oparte na ewaluacji pracy projektowej, a egzamin pisemny może pełnić rolę pomocniczą. Autorzy wyjaśniają metodologię nauczania projektowo-zorientowanego na przykładzie kursów uczonych na tych zasadach przez ostatnie 15 lat na Narodowym Uniwersytecie w Singapurze (NUS) i Politechnice Białostockiej (PB).