Aksjologiczne komponenty w profesjogramie nauczyciela na Ukrainie i w Polsce

Abstrakt

Kwestie aksjologiczne są obecnie niezmiernie istotne dla Ukrainy w świetle problemów, których kraj doświadczył oraz o których dyskutują świadome społeczeństwa. Rewolucyjne wydarzenia pod koniec 2013 i na początku 2014 r. – „Rewolucja na Euromajdanie” wyniosły na powierzchnię problemy, które poprzednio nie były tak istotne albo nie uważano ich za „problem”. Przemoc, nienawiść i nietolerancja, które doprowadziły do rozlewu krwi po raz pierwszy na Ukrainie od czasu odzyskania niepodległości w 1990 r., zachęcają naukowców do podnoszenia i omawiania kwestii sfery aksjologicznej. Stało się jasne, że kraj wraz z wieloma politycznymi i ekonomicznymi wyzwaniami doświadcza kryzysu moralnego, który jest widoczny i zarazem już odczuwa się jego pozytywne i negatywne konsekwencje.

Uważa się, że społeczność naukowców powinna zwrócić więcej uwagi na wartość nauczania na wszystkich poziomach. Niniejsze badanie analizuje rolę nauczyciela jako jednego z głównych podmiotów procesu nauczania oraz podkreśla ważność oraz miejsce aksjologicznego składnika w profesjogramie nauczyciela w jego wersji ukraińskiej i polskiej. Polskę wybrano do analizy porównawczej z powodu kilku ważnych czynników, między innymi – jej terytorialnej bliskości, członka Unii Europejskiej, większego doświadczenia Polski w nauczaniu aksjologicznym młodego pokolenia oraz doświadczenia państwa, które doznało kryzysów i społecznego wrzenia, ale poradziło sobie z nimi pomyślnie.