Pojęcie i znaczenie adaptacyjnego zarządzania systemami edukacyjnymi
DOI:
https://doi.org/10.15584/kpe.2018.6.8Słowa kluczowe:
zarządzanie adaptacyjne, realistyczny cel, samokierowanie, samoorganizacja, kierowana samoorganizacja, siły twórcze i destrukcyjne, samozarządzanie, logos i chaos, połączenie wysiłkówAbstrakt
W artykule poruszono temat metodologicznych podstaw rozwoju teorii adaptacyjnego zarządzania, na który składają się dwa aspekty istnienia: logos i chaos. Ogół istnienia jest znany z procesu samoorganizacji (porządek powstaje z chaosu). Okazuje się, że dwie przeciwstawne siły biorą udział w procesie samoorganizacji i samorozwoju, łącząc destrukcję i tworzenie. Wciąż zachodzący proces Kultura – Przemiany – Edukacja, t. VI (2018) ISSN 2300-9888; ISSN online 2544-1205 http://kpe.ur.edu.pl DOI: 10.15584/kpe.2018.6.8 110 YelnYkova HalYna rozwoju powoduje potrzebę stałej kontroli (monitoringu) i dostosowywania się procesów, aby przeciwdziałać transformacji siły twórczej w destrukcyjną. Opisane procesy wyjaśnione zostały w teorii niestabilności podlegającej nauce synergii. W artykule zaprezentowano cztery stopnie samoorganizacji jako adaptacyjnego działania w procesie edukacyjnym: destabilizację, orientację (składającą się z fazy rozproszonej i kooperacyjnej), organizację i produktywność. Podkreślono, że system rozwoju jest optymalny w procesie samokierowania. Adaptacyjne zarządzanie jest postrzegane jako interakcja przedmiotu i podmiotu, skutkująca interoperacyjnością zachowania na bazie dialogu i połączeniem wysiłków z samodzielnymi działaniami w celu wspólnego zdefiniowania rezultatu. Postuluje się, że adaptacyjne zarządzanie łączy zarządzanie zewnętrzne i samozarządzanie, zapewniając naturalną drogę jego implementacji. Ścisłe zarządzanie można scharakteryzować jako wpływ zewnętrzny, a samozarządzanie opiera się na samokierowaniu. Wobec tego zarządzanie adaptacyjne stanowi samozarządzanie oparte na kooperatywnym działaniu nadzorujących i wykonawców. Wzięto pod uwagę cykl algorytmiczny kontroli adaptacyjnej, typy adaptacji oraz mechanizmy łączące działanie kierowników i wykonawców. Wyróżniono realistyczny cel działalności oraz czteroetapowy proces podejmowania decyzji zarządczej. Zdecydowanie można stwierdzić, że wyznaczone teoretyczne podstawy zarządzania adaptacyjnego ułatwią jego wprowadzenie w aktywność podmiotów zajmujących się zarządzaniem edukacyjnym.
Downloads
Bibliografia
Bogdanov A.A. Tektologiia. Vseobshchaia organizatsyonnaia nauka: Kn. 1, 2. – M.: Ekonomika, 1989. – 655 p.
Vzaiemodiia subiektiv upravlinnia profesiino-tekhnichnoiu osvitoiu: teoriia i praktyka: Monografiia. – K.: Pedagogichna dumka, 2012. – 304 p.
Gusynskyi E.N. Postroenieteorii obrazovanyia na osnove mezhdistsiplinarnogo sistemnoho podhoda. – M.: Shkola, 1994. – 184 p.
Indeksna otsinka faktoriv vnutrishnyoshkilnogo seredovyshcha: Metod. rekomendatsii /Uporiadnyk H.M. Danylenko. – Kh.: UNDI OZDP, 1997. – 24 p.
Kapustin N.P. Pedagogicheskie tehnologii adaptivnoi shkoly: Ucheb. Posobye. – M.: Yzdatelskyi tsentr “Akademyia”, 1999. – 216 p.
Knorring V.Y. Iskusstvo upravlenyia: Uchebnik. – M.: BEK, 1997. – 288 p.
Lutai V.S. Filosofiia suchasnoi osvity: Navchalnyi posibnyk. – K.: MagistrS, 1996. – 256 p.
Maminonov A.H. Upravlenie iinformatsiia. – M.: Nauka, 1975. – 273 p.
Nikolis H., Prigozhyn Y. Samoorganizatsyia v neravnovesnyh sistemah: Ot disipativnyh struktur k uporiadochennosti cherez fluktuatsii: Per. s anhl. V.F.Pastushenko. – M.: Mir, 1979. – 512 p.
Prigozhyn Y., Stynhers Y. Poriadok iz khaosa: Novyi dialog cheloveka s prirodoi /Per. s anhl. Yu.A. Danilova; Obshch. red. V.Y. Arshynova, Yu.L. Klimontovicha i Yu.V. Sachkova. – M.: Progress, 1986. – 432 p.
Santalainen T. i dr. Upravlenye po rezultatam: Per. s fynsk. Obshch. red. y predysl. Ya.A. Leimanna. – M.: Yzd. hr. “Progress”, 1993. – 320 p.
Tretiakov P.Y., Mitin S.N., Boiaryntseva N.N. Adaptivnoe upravlenie pedagogicheskimi sistemami: Uchebnoe posobie dlia studentov vysshyh uchebnyh zavedenii /Pod red. P.Y.Tretiakova. – M.: Tsentr “Akademiia”, 2003. – 368 p.
Uyemov A.Y. Metody postroeniia i razvitiia obshchei teorii sistem. – M.: Nauka, 1971. – 18 p.
Khaken H. Informatsiia i samoorganizatsiia: Makroskopicheskii podhod k slozhnym sistemam: Per. s anhl. – M.: Myr, 1991. – 240 p.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2018 KULTURA – PRZEMIANY – EDUKACJA
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
