Instrumentalizacja problematyki światopoglądowej przez ugrupowania polityczne w III RP

Abstrakt

Celem artykułu jest określenie technik instrumentalizacji problematyki światopoglądowej przez ugrupowania polityczne w III RP. Przeprowadzone badania wykazały, że podporządkowywanie problematyki światopoglądowej innym celom politycznym to praktyka charakterystyczna dla wielu ugrupowań politycznych w Polsce, można wręcz stwierdzić, że mająca uniwersalne zastosowanie. Techniki instrumentalizacji obejmują co najmniej: 1. wywoływanie debaty politycznej na temat problemów światopoglądowych, by wywołać wewnętrzne konflikty wśród politycznych przeciwników, 2. prezentowanie się w rywalizacji wyborczej jako rzecznik określonego światopoglądu (także religii), by w ten sposób pozyskać osoby, które się z nim identyfikują, 3. wnoszenie antagonizujących, przyciągających uwagę opinii publicznej projektów zmian politycznych lub prawnych motywowanych określonym światopoglądem, których wprowadzeniu nie poświęca się jednak uwagi, 4. tworzenie wizerunku wroga, który ma zagrażać określonemu światopoglądowi, 5. manipulowanie historiami ludzi, których mają krzywdzić odmienni pod względem światopoglądu adwersarze, 6. czynienie z postulatów światopoglądowych przedmiotu negocjacji dla uzyskania innych bardziej pożądanych politycznych celów.