Mirosławie Rocheckiej (1960–2024) – In Memoriam

Abstrakt

Kilkanaście lat temu, kiedy jako młoda doktorantka pracowałam
w redakcji czasopisma „Litteraria Copernicana” na Wydziale
Filologicznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, trafił
w moje ręce, do recenzji, zbiór szkiców Mirosławy Rocheckiej z lat
1999–2007 zatytułowany Tajemnice światła i koloru. Abstrakcja
i sacrum (2007) – fascynująca publikacja z pogranicza estetyki
i metafizyki; zarazem filozoficzne studium o abstrakcji, ale też
forma medytacji o sztuce zakorzeniona w duchowości chrześcijańskiej.
Lektura tej książki była dla mnie niezwykle poruszającym
doświadczeniem naukowym i estetycznym; w dużej mierze
ukształtowała moje rozumienie nie tylko abstrakcji, ale sztuki
w ogóle. W rocznicę śmierci Mirosławy Rocheckiej warto
wrócić na chwilę do tej właśnie publikacji, bowiem w moim
przekonaniu szkice zebrane w tomie Tajemnice światła i koloru
najpełniej objaśniają twórczość autorki, jej inspiracje, jej
spojrzenie na sens pracy artystycznej, ale też odsłaniają najgłębsze,
duchowe fundamenty abstrakcyjnego malarstwa
Mirosławy Rocheckiej.