Stanowisko Afganistanu wobec przyjęcia instrumentów międzynarodowej ochrony praw człowieka, cz. I: lata 1919–1973
From the regaining independence to the fall of the Kingdom of Afghanistan
DOI:
https://doi.org/10.15584/polispol.2021.2.2Słowa kluczowe:
Afganistan, szariat, prawa człowieka, prawo międzynarodowe, pasztunwaliAbstrakt
Artykuł stanowi pierwszą część cyklu opracowań ukazujących drogę, jaką pokonał Afganistan na rzecz przyjęcia międzynarodowego instrumentarium ochrony praw człowieka. Na podstawie aktów prawa krajowego, prawa szariatu oraz źródeł historycznych przeprowadzono analizę uwarunkowań, które od chwili odzyskania niepodległości do momentu upadku Królestwa Afganistanu doprowadziły do przyjęcia bądź odrzucenia przez państwo międzynarodowych umów dotyczących praw człowieka. Struktura artykułu odpowiada przyjętym celom badawczym, jakimi są: ukazanie kodyfikacji praw człowieka
w wewnętrznym porządku prawnym tuż po odzyskaniu niepodległości, roli, jaką prawo szariatu i pasztunwali odgrywało w przyjęciu międzynarodowych aktów praw człowieka, stosunku Afganistanu do owego instrumentarium w kontekście wewnętrznej sytuacji politycznej państwa. Szczególną uwagę poświęcono ujęciu praw człowieka w Nizam Nama-e- Dowlat Alliyeh Afghanistan, Osol-e-Assasi Dowlat-e-Allia-e- Afghanistan, Assasi Qanun, pasztunwali, konfliktowi prawa szariatu z prawem międzynarodowym w odniesieniu do równouprawnienia kobiet, wolności od tortur oraz nieludzkiego poniżającego traktowania, prawa do życia oraz wolności religijnej, analizie zmian na arenie politycznej państwa.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2021 Polityka i Społeczeństwo
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.