„Dusza moja była pełna skarbów bożych od dawna, lecz nie było w niej miłości” Owoce medytacji Juliusza Słowackiego

Abstrakt

Artykuł koncentruje się na medytacyjnym aspekcie duchowej przemiany Juliusza Słowackiego i omawia owoce jego medytacyjnej postawy. Głównym materiałem badawczym w przeprowadzanych rozważaniach i ustaleniach stała się korespondencja poety. W pracy poddane analizie zostały kolejno takie jakości i pochodne medytacyjnego stylu życia poety jak: wewnętrzna radość i zachwycenie, poddanie się przyciągającemu działaniu Boga, duchowa obojętność, ale także takie działanie i aktywność, których specyfika i istota okazują się wypadkową aktu medytacyjnego. Wyodrębnienie i przyjrzenie się owym poszczególnym skutkom aktu medytacji pozwala po raz kolejny przychylić się do badawczej opinii Ewy Szczeglackiej-Pawłowskiej, że poeta ów w pełni zasługuje na miano homo meditans. Transgresja duchowa poety była już po wielokroć opisywana jednakże ustawienie jej w świetle medytacji pozwala wydobyć z zagadnienia nowe sensy.