Inspiracje religijne w odbudowywaniu języka osób z afazją a potrzeba wrażliwości w komunikowaniu religijnym
DOI:
https://doi.org/10.15584/kpe.2021.9.13Słowa kluczowe:
afazja, terapia logopedyczna, inspiracje religijne, komunikowanie religijne, mediaAbstrakt
Afazja jest zaburzeniem mowy polegającym na całkowitej bądź częściowej utracie zdolności porozumiewania się werbalnego z otoczeniem. Głównymi jej przyczynami są udary mózgu, urazy czaszkowo-mózgowe, nowotwory mózgu. Dostępne publikacje skupiają się nade wszystko na ukazaniu metod diagnozowania afazji, sposobów prowadzenia terapii mowy oraz na przybliżeniu metod usprawniających umiejętności językowe. Nie ma natomiast publikacji przedstawiających sposoby motywowania pacjentów do udziału w terapii, w momencie gdy nie przynosi ona wymiernych efektów. Artykuł pokazuje możliwość wykorzystania inspiracji religijnych podczas terapii logopedycznej osób obarczonych afatycznymi zaburzeniami mowy, a także zwraca uwagę na potrzebę wrażliwości w procesie komunikowania religijnego. Szczególne znaczenie w świecie zdominowanym przez media cyfrowe i technologie komunikacyjne może odegrać kategoria cielesnego współodczuwania.
Downloads
Bibliografia
Acampora R.R., O cielesnym współodczuwaniu, tłum. D. Chabrajska, „Ethos” 2013(102), nr 2, s. 133–135.
Bartmiński J., Nastąpiło coś, co można określić za Mickiewiczem jako znieważenie języka, „Gość Lubelski”, https://lublin.gosc.pl/doc/5346431.Prof-J-Bartminski-Nastapilo-cos-co-mozna-okreslic-za [dostęp: 4.01.2022].
Beck U., Społeczeństwo światowego ryzyka. W poszukiwaniu utraconego bezpieczeństwa, tłum. B. Baran, Warszawa 2012.
Bielecki S., Niepełnosprawni w Kościele, „Kieleckie Studia Teologiczne” 2009, nr 8, s. 271–282.
Bielecki A., Żmudzka-Wilczek E., Opara J., Mehlich K., Ocena jakości życia osób po udarze mózgu przy pomocy skali S.A.-SIP 30, cz. I, „Zeszyty Metodyczno-Naukowe AWF w Katowicach” 2006, nr 20, s. 71–83.
Campbell H., Making Space for Religion in Internet Studies, „The Information Society” 2005, nr 21, s. 309–315.
Edelman R., Declaring Information Bancruptcy, https://www.edelman.com/trust/2021-trust-barometer/insights/declaring-information-bankruptcy [dostęp: 4.01.2022].
Grabias S., Mowa i jej zaburzenia, „Audiofonologia” 1997, t. X, s. 9–36.
Grzesiak-Witek D., Diagnoza i terapia logopedyczna osób z afazją motoryczną. Odbudowanie kompetencji językowej i systemu językowego, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, Kraków 2013.
Grzesiak-Witek D., Sobolewski P., System wartości pacjentów po udarze mózgu w oparciu o badania własne [w:] Międzypokoleniowy przekaz wartości w rodzinie, red. J. Zamorski, Fundacja Uniwersytecka w Stalowej Woli, Stalowa Wola – Rzeszów 2009, s. 141–154.
Herzyk A., Afazja: mechanizmy mózgowe i symptomatologia, „Logopedia” 2000, nr 27, s. 23–53.
Hjarvard S., The Mediatization od Culture and Society, New York 2013.
Hjarvard S., The Mediatization of Society. A Theory of the Media as Agents of Religious Changes, „Northern Lights” 2008, nr 6, s. 9–26.
Jaracz K., Kozubski W., Jakość życia po udarze mózgu, cz. II: Uwarunkowania kliniczne, funkcjonalne i społeczno-demograficzne, „Udar Mózgu” 2001, nr 3(2), s. 63–70.
Jodzio K., Wybrane parametry prognostyczne zaburzeń językowych w afazji, „Studia Psychologiczne” 2003, nr 41, s. 25–42.
Kirshner H.S., Zaburzenia języka i mowy [w:] Neurologia w praktyce klinicznej. Zasady diagnostyki i postępowania, red. A. Prusiński, Wydawnictwo CZELEJ, Lublin 2006, t. 1, s. 171–198.
Knapczyk M., Badanie zaburzeń komunikacji w afazji. Przegląd metod badań afazji w Polsce i na świecie, „Forum Logopedyczne” 2017, nr 25, s. 193–204.
Łuka M., Pastwa R.J., Pedagogiczne i medioznawcze aspekty przeciwdziałania przemocy. Z doświadczenia Katolickiego Stowarzyszenia Pomocy Osobom Potrzebującym AGAPE, Lublin 2020.
Milewska K., Okurowska-Zawada B., Kackieło-Tomulewicz J., Samusik M.J., Taksonomia afazji – kryteria klasyfikacji oraz rodzaje zespołów zaburzeń, „Logopaedica Lodziensia” 2021, nr 5, s. 147–158.
Pałka T., Puchowska-Florek M., Chory po udarze – rehabilitacja ruchowa i zaburzeń mowy, „Choroby Serca i Naczyń” 2007, nr 4(2), s. 89–92.
Pastwa R.J., Komunikowanie religijne na przykładzie Kościoła katolickiego w Polsce z uwzględnieniem kontekstu pandemii koronawirusa, „Kultura – Media – Teologia” 2020, nr 41, s. 38–60.
Pąchalska M., Afazjologia, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa–Kraków 1999.
Pąchalska M., Neuropsychologiczna diagnostyka afazji [w:] Podstawy neurologopedii. Podręcznik akademicki, red. T. Gałkowski, E. Szeląg, G. Jastrzębowska, Wyd. Uniwersytet Opolski, Opole 2005, s. 750–845.
Piekot T., Dyskurs polskich wiadomości prasowych, Kraków 2006.
Piontek D., Komunikowanie polityczne i kultura popularna. Tabloidyzacja informacji o polityce, Poznań 2001.
Popielski K., Wolicki M., Antropologiczno-filozoficzne podstawy analizy egzystencjalnej i niektóre jej aplikacje do teorii osobowości [w:] Człowiek – pytanie otwarte. Studia z logoteorii i logoterapii, red. K. Popielski, Wydawnictwo KUL, Lublin 1987, s. 101–106.
Potter V.R., Bioethics. Bridge to the Future, Englewood Cliffs, New Jersey 1971.
Puchowska M., Postępowanie diagnostyczno-terapeutyczne w przypadku afazji całkowitej, „Forum Logopedy” 2016, nr 13, s. 4–7.
Seniów J., Litwin M., Afazja poudarowa, „Neurologia po Dyplomie” 2013, nr 8(2), s. 46–51.
Stein E., O zagadnieniu wczucia, tłum. D. Gierulanka, J.F. Gierusa, Kraków 2014.
Styczek I., 1980, Logopedia, PWN, Warszawa.
Szeląg E., Neuropsychologiczne podłoże mowy [w:] Mózg a zachowanie, red. T. Górska, A. Grabowska, J. Zagrodzka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, s. 429–459.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2021 KULTURA – PRZEMIANY – EDUKACJA
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
