Kilka uwag o komunikacyjnych aspektach ironii w poezji Stanisława Barańczaka

Abstrakt

Instancje nadawcze poszczególnych wierszy Stanisława Barańczaka łączy jedno: są one konstrukcją niezmiernie przemyślaną i dopracowaną. Podmiot liryczny poezji Barańczaka kształtują częste zabiegi ironiczne. To właśnie ironia pozwala na stworzenie „ochronnego pasa”, którym otacza poeta najbardziej skomplikowane kwestie związane z poznawaniem człowieka (poetyckim, lecz także filozoficznym). W prezentowanym artykule pokazano na wybranych przykładach komunikacyjne aspekty poetyckiego dyskursu ironicznego. Barańczak jako poeta świadom swego warsztatu (a także badacz literatury) poszukiwał nowoczesnej, zdążającej za rzeczywistością formuły nadawczej, w której właśnie grę ironią oraz wyraziste funkcjonalizowanie podmiotu w obrębie wiersza uczynił głównymi nośnikami poetyckiego sensu.