Miejsce (nie)powrotu. O wyobraźni i poezji Jana Darowskiego

Abstrakt

Przedmiotem rozważań podjętych w artykule jest interpretacja wierszy Jana Darowskiego, które wskazują na problem niemożności powrotu poety do rodzinnego Brzezia nad Odrą. Choć artysta symbolicznie zamyka drzwi do przestrzeni, w której kiedyś mieszkał, to wciąż trzyma klucz, jakby zostawiając sobie szansę na zmianę decyzji. Poeta obawia się, że otworzy przestrzenie, do których nie chce wejść, dlatego bada naturę klucza i początkowo próbuje się go pozbyć. Kiedy autor nie zapomina o kluczu, udowadnia jego nieporęczność i niefunkcjonalność. Autor Drzewa sprzeczki ostatecznie wykorzystuje ją w inny sposób - do zabezpieczenia wspomnień z miejsca urodzenia i dzieciństwa. Zamykając ich w środku, metaforycznie „przekręcając” klucz, stara się ich - jako swoją arkadię - uchronić przed „zaśmiecaniem”.