„Pozostałam niewidoczna”. O traumie i wykluczeniu w Krótkiej wymianie ognia Zyty Rudzkiej

Abstrakt

Artykuł jest próbą analizy funkcjonowania traumy i wykluczenia w prozie Krótka wymiana ognia Zyty Rudzkiej. Pisarka zastosowała poetykę opartą przede wszystkim na fragmentarycznych, niedopowiedzeniach i zróżnicowanej stylizacji językowej, ukazując trudność konstruowania opowieści problematyzujących kwestie starości, problem wykluczenia i „dziedziczenia” doświadczeń (po) holokaustowych. Autor Pałacu Cezarów udowadnia, że trauma z jednej strony zapisana jest w (starzejącym się) ciele człowieka, z drugiej starość (jako proces) może okazać się traumatycznym przeżyciem. Ponadto trauma może być konsekwencją stygmatyzacji społecznej, ale także wynikiem podjętych decyzji życiowych.