„Jak u Pana Boga za piecem”. O dzienniku z Iranu Danuty Ireny Bieńkowskiej

Abstrakt

W artykule podjęto próbę analizy wspomnień Danuty Ireny Bieńkowskiej, które jako nastolatka napisała w Iranie (od października 1942 r. do połowy stycznia 1944 r.), gdzie przebywała z matką w obozach dla deportowanych z Rosji. Jej wspomnienia, tworząc ogólny obraz warunków i atmosfery w obozach w Teheranie i Ahwaz, akcentują ważne dla pisarki kwestie - zaangażowanie w naukę, harcerstwo, życie „społeczne i emocjonalne”. Juwenalia Bieńkowskiej, mające znaczenie dokumentu historycznego, w istotny sposób uzupełniają obraz tego mniej znanego poety emigracyjnego.