Tom 10 Nr 5 (2015): Proza nowa i najnowsza
W gąszczu nowych debiutów, zalewie różnego rodzaju artystycznych eksperymentów i pisarskich happeningów, nachalnych zabiegów PR łatwo jest się zagubić i pobłądzić. Dlatego właściwie od czasu „przełomu”, czyli roku 1989, toczy się dyskusja na temat oblicza nowej literatury. Literaturoznawca, krytyk i czytelnik stają przed zasadniczymi dwiema kwestiami: jaka to proza? i jak ją czytać? W dalszej perspektywie zaś pojawia się pytanie o „mody” i drogi poszukiwań nowej prozy. Zagadnienia te były przedmiotem dyskusji opatrzonej tytułem Idee, tematy i tradycje ostatniego dwudziestolecia. Aby próbować odpowiedzieć na te pytania, potrzebne jest zwrócenie uwagi na przyczyny, wskazanie źródła/źródeł zmian tkwiących „na zewnątrz” literatury, związanych z transpozycjami kulturowymi, psychologiczno-społecznymi i socjologicznymi oraz ustalenie stopnia i kierunku zależności od nich dominujących praktyk pisarskich. Sprawą ważną zatem jest wskazanie, w jaki sposób, jakimi środkami opisu nowa proza realizuje owe wyzwania współczesności.
Opublikowane:
2015-12-15
