„(...) to odejść trzeba tak po prostu”. Symbolika śmierci w artystycznych lirykach Bolesława Taborskiego

Abstrakt

Artykuł poświęcony jest artystycznym wierszom Bolesława Taborskiego, które potwierdzają, że dorobek liryczny polskiego poety emigracyjnego wyróżnia myślenie czysto wizualne, jak określa to J.J. Wundenburger. Głównym celem szkicu jest ukazanie roli, jaką sztuka malarska i wizualna pełni w twórczości poetyckiej Taborskiego. Autorka skupia się na analizie trzech wierszy, w których poeta podejmuje zagadnienie starości, odchodzenia i umierania. Najważniejszym punktem odniesienia są tu wybrane prace malarskie i wizualne Rembrandta Harmenszoon van Rijn, Stanleya Spencera i Tadeusza Kantora. Taborski sytuuje symboliczną analizę tych dzieł w kontekście własnej myśli egzystencjalnej i ontologicznej. W ten sposób poszukuje odpowiedzi na pytanie, jak oswoić lęk przed tym, co nieuchronne i nieodgadnione.