Promethidion Cypriana Norwida i List do artystów Jana Pawła II, czyli rozważania o pięknie prawdziwym

Abstrakt

Dwa głosy polskich myślicieli i poetów o pięknie prawdziwym: Promethidion Norwida i List do artystów Jana Pawła II - łączy przede wszystkim myśl o soteriologicznym charakterze piękna, które triumfująco wyprowadza człowieka poza  jego nędze i  perspektywę upadku. Oba teksty zostały napisane na przekór dominującym prądom filozoficznym czasów,  w  których powstały. Norwid negował hedonizm i funkcjonalizm, przesłanie Jana Pawła II z Listu do artystów pozostaje z kolei w zasadniczym sporze intelektualnym z „kulturą śmierci” oraz postmodernistycznym relatywizmem estetycznym. Norwidowska myśl o pięknie sytuuje się także w opozycji do wylansowanej przez XX-wieczną awangardę, a przejętej przez postmodernizm, kategorii „oryginalności”. Miejsce tak znamiennego dla nowoczesności subiektywizmu i relatywizmu estetycznego zajmuje w  twórczości paryskiego samotnika „estetyczny personalizm”.