Wyznania nieskruszonego tłumacza. Alice-Catherine Carls rozmawia o przekładzie literackim i sytuacji literatury polskiej w Ameryce

Abstrakt

Alice-Catherine Carls, tłumaczka między innymi utworów Stuarta Dybka, Charlesa Wrighta, Anny Frajlich, Marilou Awiakty, Zofii Romanowicz, Józefa Wittlina, Wisławy Szymborskiej, Joanny Pollakówny i Jeana Metellusa, omawia zarówno osobiste doświadczenia i poglądy na praktykę przekładu literackiego, jak również komentuje aktualną sytuację literatury polskiej w Ameryce. Carls poddaje refleksji nie tylko metody i tryby pracy przekładowej dotyczące bezpośredniego transferu tekstu źródłowego w wariant docelowy, ale także odnosi się do zagadnień wykorzystania w procesie przekładu języka pośredniczącego, współpracy z autorem oryginału lub innymi tłumaczami oraz wykorzystania wiedzy historyka na potrzeby pracy translatorskiej, uwzględniając również postępujący współcześnie trend do silnej profesjonalizacji działalności tłumaczeniowej, Carls charakteryzuje przekład poezji jako nieuchronne poszukiwanie równowagi między językowymi, kulturowymi, wizualnymi, dźwiękowymi i rytmicznymi wektorami tekstu, gdyż „nie istnieją doskonałe odpowiedzi na pytania, jak bardzo tłumaczenie powinno być tworzeniem wiersza na nowo lub jak bardzo powinno podążać za literą oryginału: jest to zawsze kwestia decyzji dopasowanej do konkretnego przypadku”.