„W tej samej służbie nienazwanej”. O dwóch wierszach (Czesława Miłosza i Janusza Szubera) adresowanych do poetów amerykańskich

Abstrakt

Wiersze adresowane do innych poetów mają w literaturze długą tradycję i swoje szczególne zadania. Mogą służyć wyrażeniu uznania, refleksji nad samą poezją, próbom uchwycenia jej sensu, zestawieniu własnej twórczości z dorobkiem adresata czy wreszcie całościowej ocenie swoich dokonań, jaką może wywoływać kontakt z cudzym pisarstwem. W artykule omówiono dwa wiersze polskich autorów adresowane do poetów amerykańskich. Wiersze Czesława Miłosza i Janusza Szubera adresowane do poetów amerykańskich są przykładem dialogu autorów odległych kulturowo i artystycznie, wywodzących się z różnych tradycji literackich i reprezentujących odmienne postawy twórcze. Ich europejskie korzenie kulturowe i związane z nimi poczucie tożsamości wpływają na inny sposób uprawiania poezji niż w przypadku Allena Ginsberga czy Yusefa Komunyaki. Analizując oba dzieła, wskazano zarówno na różnice, jak i obszary wspólnych doświadczeń. Dialog z poetami amerykańskimi pozwala im przede wszystkim przyjrzeć się własnej poezji, uchwycić jej najważniejsze cechy, zweryfikować swoją postawę artystyczną i życiową.