Nauczanie kompetencji cyfrowych po pandemii: adaptacja szkolnictwa wyższego i b-learningu w Hiszpanii

Abstrakt

Hiszpański system edukacyjny został znacząco zmieniony z powodu pandemii wywołanej przez SARS-CoV-2. Fakt ten zachęcił do zmiany paradygmatu, która miała miejsce w ostatniej dekadzie i polegała na integracji technologii informacyjnych i komunikacyjnych (ICT) w kontekstach edukacyjnych. Nowe warunki wymagają ciągłej refleksji nad procesem nauczania-uczenia się, szczególnie w społeczeństwie, którego zaangażowanie w integrację cyfrową wzrasta z roku na rok. Najbardziej odczuwalna obecność tych nowych środków występuje w obszarze szkolnictwa wyższego, w którym w ciągu ostatniej dekady coraz częściej wykorzystywano cyfrowe media w nauczaniu i uczeniu się w różnych kontekstach. Z tego powodu w niniejszej pracy przeprowadzona została analiza teoretyczna dotycząca roli ICT w społeczeństwie hiszpańskim ze szczególnym uwzględnieniem ich adaptacji w szkolnictwie wyższym. Przedstawiono zagadnienia, które wykraczają poza czyste zastosowanie ICT i które podkreślają nowe potrzeby w szkoleniu nauczycieli, których kompetencje w zakresie nauczania cyfrowego są przedmiotem ciągłych kontrowersji i analiz. Aby ułatwić wdrażanie mediów cyfrowych w odniesieniu do szkolenia nauczycieli w szkolnictwie wyższym w Hiszpanii, realizowane są grupowe otwarte kursy online (MOOCs) i otwarte zasoby edukacyjne (OERs). Wszystko to wychodzi naprzeciw potrzebom instytucji, aby dostosować się do rozwoju społeczeństwa, a nie pozostawać na uboczu.