Vol. 17 No. 12 (2022): Gatunki – znaki (swoich?) czasów

Tematem nowego numeru „Tematów i Kontekstów” w 2022 roku jest genologia. To subdyscyplina poetyki, której istnienie od stu lat łączy się z wieloma znakami zapytania. Posądzana, czasem nie bez racji, o dogmatyzm i sztywny, normatywny charakter, odrzucana, przebudowywana i modernizowana oraz „postmodernizowana” – powinna była przestać istnieć już z końcem poprzedniego stulecia, a jednak wciąż trwa. Jak? – Zawieszona między rekonstrukcją przeszłości i opisem teraźniejszości, między wizją Katalogu Form przy literackim Skryptorium a obserwowaniem, nasłuchiwaniem i opisywaniem na bieżąco tego, co aktualnie tworzone w „tekstowym świecie” i poza nim, gdzie tekst stanowi tylko część multimodalnego projektu. Genologia jest bowiem taka, jaka jest literatura – niby nie ma granic, lecz w każdym okresie inaczej wygląda jej terytorium. I wciąż urzeka wielością przywoływanych oraz wynajdywanych form i konwencji, rozmachem w anektowaniu coraz to nowych obszarów. Daje satysfakcję zarówno literaturoznawczym kolekcjonerom i antykwariuszom, jak i teoretykom rozmaitych opcji, a także poszukiwaczom niestandardowych badawczych „okazji” w postaci tworów jednorazowych, „autorskich” – samoswoich, tętniących nowym, nieznanym życiem. Skoro trwa literatura, to i refleksja nad jej genologicznym bądź „agenologicznym” sposobem bycia, tj. nad organizowaniem strumienia doświadczeń i refleksji, słów i obrazów w większe, mniej lub bardziej skończone całości.