Tom 14 Nr 9 (2019): Literatura w kręgu unijnych zbliżeń. W 450. rocznicę Unii Lubelskiej
Każda unia jest w swej istocie niezwykła, oznacza przecież – w sensie etymologicznym – „zjednoczenie, związek państw, terytoriów, organizacji międzynarodowych, stowarzyszeń” w określonym momencie historycznym. Na to zbliżenie składają się różnorodne czynniki: polityczne, wojskowe, społeczne, ekonomiczne, religijne itp., a ponadto rozmaite interesy personalne, dynastyczne, państwowe, narodowe czy ideowe (choć te niekiedy przyćmione są względami utylitarnymi). Niezwykłość unii wyraża się w wielu wymiarach – są one jednak konsekwentnie podporządkowane ideom pokoju, zgody, wzajemnego współdziałania, budowania i wypracowywania wspólnotowych jakości w aurze zaufania i dążenia do wspólnego dobra. Jak każde porozumienie, unia zakłada jakkolwiek rozumiane zbliżenie i więź, jest bowiem przestrzenią partnerstwa i wzajemnych ustępstw, nie przestając być przy tym obszarem ścierania się interesów wszystkich zaangażowanych w nie stron. Wyrasta bowiem z odwiecznego marzenia o świecie bez granic i podziałów, wspólnym domu dla wszystkich, otwartym i przyjaznym dla tego, co odmienne.
Opublikowane:
2019-12-16
